Όλοι μας γνωρίζουμε το φεγγάρι των παιδικών μας χρόνων, που μας κράταγε συντροφιά τα ήσυχα καλοκαιρινά βράδια... σε αυτό το post θα παρατηρήσουμε για άλλη μια φορά τον φεγγαρόλουστο ουρανό, όμως με διαφορετικό μάτι... με το μάτι ενός γεωλόγου. Τι χημικά στοιχεία υπάρχουν στη σελήνη? Είναι ένα ερώτημα, στο οποίο η επιστήμη έχει δώσει απάντηση. Αν έλεγες σε έναν αλχημιστή οτί δεν υπάρχει ούτε δείγμα (ίσως υπερβολή, αλλά σίγουρα η ποσότητες αργύρου είναι αμελητέες) αργύρου, θα γέλαγε με την καρδιά του και θα σου έλεγε ότι λες μπαρούφες, καθώς όπως είναι γνωστό το σύμβολο που χρησιμοποιούσαν για τον άργυρο στα πυκνογραμμένα κείμενά τους ήταν η σελήνη! Φαίνεται ότι τους παρέσειρε, όπως και πολλούς άλλους, το αργυρίζον χρώμα που αποκτά τις νύχτες. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι στη σελήνη, σε μικρές συγκεντρώσεις συναντάμε γερμάνιο, μολυβδαίνιο, βολφράμιο και χρυσό. Υπάρχουν επίσης αποθέματα ψευδαργύρου, κοβαλτίου, σιδήρου, αλουμινίου, μαγνησίου, ασβεστίου και τιτανίου. Τέλος στο φεγγαρακι μας αφθονεί και το ήλιον-3. (Πηγή που χρησιμοποιήθηκε για την συλλογή των απαραίτητων δεδομένων του post ήταν το περιοδικό "Περισκόπιο της Επιστήμης" Τ.331)
Το βιβλίο αυτό είναι μία συλλογή από μαθηματικές περιπέτειες για νεαρούς αναγνώστες, όπως αναφέρει άλλωστε και στο εξώφυλλό του. Είναι ένα σαγινευτικό παραμύθι σε έναν άλλο κόσμο, στην άγνωστη ,για τον Έλληνα αναγνώστη, ανατολή. Ο κεντρικός ήρωας αναζητώντας τη λύση μαθηματικών γρίφων και προβλημάτων των συνανθρώπων του, καταλήγει χωρίς να το καταλάβει στην αναζήτηση της πραγματικής αγάπης... Οι ιστορίες του Malba Tahan θυμίζουν "Χίλιες και μία νύχτες" ,ωστόσο τις έγραψε χωρίς ποτέ να έχει αντικρίσει έρημο ή καραβάνι. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι η μόνη άμμος που είδε στη διάρκεια της ζωής του ήταν αυτή των παραλιών του Ριο! 
